φαλλητάριον

τὸ, ΜΑ

υποκορ. τ. τού φαλλός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φαλῆς, -ῆτος, άλλος τ. τής λ. φαλλός + υποκορ. κατάλ. -άριον (πρβλ. παιδ-άριον)].